Czym jest powierzchnia całkowitej zabudowy?
Według definicji, całkowita powierzchnia zabudowy stanowi sumę powierzchni zabudowy wszystkich budynków oraz budowli, które są zlokalizowane na na nieruchomości, do której inwestor posiada tytuł prawny. Oznacza to, iż dany inwestor jest właścicielem danej nieruchomości oraz wszelkich budynków na niej umiejscowionych, bądź działa w imieniu właściciela. Z kolei powierzchnia zabudowy jest określona jako powierzchnia danego terenu, która jest zajęta przez budynek w stanie wykończonym i nadającym się już do zamieszkania, oraz wyznacza on pionowy rzut zewnętrznych krawędzi na powierzchnią terenu.
Dzięki czemu można określić całkowitą powierzchnię zabudowy?
Celem dokładnego określenia całkowitej powierzchni zabudowy należy zastosować wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy. Za jego pomocą można dokładnie określić całkowity stosunek powierzchni budynków do powierzchni ogólnej gruntu na danym terenie. Istotne jest tutaj dokładnie określenie minimalnej oraz maksymalnej intensywności zabudowy na określonym terenie. Zostało to opisane jako miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a ustalenie tego zjawiska jest kluczowe z dwóch powodów:
- Minimalny wskaźnik – ma na celu racjonalne zagospodarowanie i wykorzystanie działki pod zabudowę, oraz optymalizację kosztów budowy infrastruktury technicznej i społecznej w mieście;
- Maksymalny wskaźnik – zapewnienie miarodajnego i racjonalnego wykorzystania danego terenu, oraz ochronę walorów przyrodniczych na danym terenie.
Jak prawo budowlane określa ten termin?
Zgodnie z art.15 ust. 2 pkt. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni budowlanej danej działki jest ustalany poprzez zsumowanie powierzchni całkowitej wszystkich budynków, jakie znajdują się na terenie działki. Jednak w celu odpowiedniego zinterpretowania tego przepisu należy również zastosować się do wskaźnika wyliczonego zgodnie ze znowelizowanym dnia 25 czerwca 2010 r. przepisie z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie zagospodarowania przestrzennego. Interpretując odpowiednio oba te przepisy, można wysnuć wniosek, iż powierzchnia zabudowy to nic innego, jak powierzchnia obliczona po zewnętrznym obrysie ścian nadziemnej kondygnacji budynku lub budowli.
Z kolei powierzchnia całkowita budynku stanowi sumę powierzchni wszystkich kondygnacji w budynkach na określonym terenie. Tym samym, chcąc stosując się do przepisów prawa należy uwzględnić w planach miejscowych uchwalanych od 2010 r. wskaźnik intensywności zabudowy poprzez zsumowanie ze sobą powierzchnię całkowitą wszystkich budynków znajdujących się na określonej powierzchni a następnie ustalić jej proporcję (stosunek całkowity) do ogólnej powierzchni działki.
Kto może bezbłędnie ustalić całkowitą powierzchnię zabudowy?
Choć wydawać się może, iż określenie całkowitej powierzchni zabudowy jak i wskaźnika intensywności zabudowy jest prostym zadaniem, i każdy może się go podjąć jest mylnym stwierdzeniem. Do określenia całkowitej powierzchni zabudowy jak i odpowiednich wskaźników niezbędny jest geodeta, który przy pomocy profesjonalnego sprzętu jest w stanie określić wszelkie czynniki, jakie mają wpływ na ogólną powierzchnię zabudowy czy też wskaźnik intensywności. W ten sposób mamy pewność, iż pomiary są dokonane bezbłędnie, i wszystko jest odpowiednio umieszczone w dokumentacji terenu działki.
Tekst zewnętrzny, artykuł sponsorowany
